Autorzy, w ponurej wizji świata hiperbolizują realne problemy(o nieformalnym charakterze), zwiększają częstotliwość ich występowania i przygnębiająco oddziałują na widza.
Z drugiej strony umieszczenie budynku w centrum opowieści prowokuje pewną powściągliwość w stosunku do festiwalu osób i zdarzeń...
Całość intryguje tłem, w którym przeplatają się zarys aktualnej rzeczywistości oraz współczesna historia Egiptu.
Busayna, Taha, Zaki, Zachód
W filmie wyraźnie krytykowane są nadużycia, nadmierne uleganie własnym słabościom, zachciankom. Występuje też mnóstwo przykładów braku asertywności wobec molestowania, manipulowania, narzucania się, rozczeniowych postaw, emocjonalnego szantażu. Widz bywa czasem 'pocieszany' niezbyt pomyślnym losem niegodziwców.
Stosowane przez Busaynę i Taha metody utrzymania właściwej postawy balansują między odsuwaniem się od podłych ludzi, a islamskim ekstremizmem. Zaki dostarcza niewielu wzorów uprzejmego, pozbawionego agresji negowania niekorzystnych ...ofert. Kulturalna, skuteczna odmowa, może, ale nie musi opierać się na religii.
[Praktyczne różnice między zachodnią, chrześcijańską etyką, a społecznymi zasadami szariatu przybliżają: "Tygodnik Powszechny"- "Szariat dla zainteresowanych", "Zielony kolor demokracji", publikacje Ziya Gokalp'a(Mehmeda Ziya) nawiązujące do kultury Zachodu i oddzielania kościoła od państwa]
Podsumowanie: nieszablonowy dramat.